Beste mensen, 

Misschien heeft u het al gehoord, misschien ook niet, maar met trots laat ik u weten: ik ben vanaf nu een omstreden activiste.

Die titel heb ik niet zelf gekozen, ik heb hem zomaar gekregen. Ik ben gepromoveerd, kunt u zeggen. En wel door de leukste mannen van Indisch Nederland. (Ik hoop dat ik binnenkort een rood-wit-blauw lintje met het VOC-logo krijg toegestuurd.)

De kans is groot dat u deze promotie gemist heeft. De leukste mannen van Indisch Nederland maken dit soort nieuws namelijk alleen bekend aan een kritiekloze inner circle. Vandaar dat ik u maar even zelf op de hoogte breng en u daarmee ook de kans geef mij te feliciteren. 

Ik ben vanaf heden dus omstreden. Houd dat alstublieft bij alles wat u van mij leest en ziet in uw achterhoofd. Bijvoorbeeld als ik weer eens schrijf over de invloed van de standensamenleving in voormalig Nederlands-Indië, over het inclusief herdenken van ons Nederlands verleden, als ik een geschiedenisverhaal vanuit verschillende perspectieven belicht en betoog dat er geen hiërarchie zou moeten zijn in het ontvangen dan wel uitdelen van excuses. Alstublieft, knoop dan goed in uw oren: Ik ben een omstreden activiste. 

Daarnaast moet ik u mededelen dat ik ook níet Indisch ben (dat label verdien ik dan weer niet), maar wél een aandachtshoer en dat ik - als de Tweede Wereldoorlog nu zou plaatsvinden - sowieso bij de NSB had gezeten.

Gelukkig voor u allen is dat laatste niet het geval en vieren we dit jaar 75 jaar vrijheid. Ik, als omstreden activiste, wens u allen toe dat u racisme en fascisme leert herkennen. 

Hartelijke groet, 

Een gewoon Hollands meisje met Indonesische voorouders